Obraz

Życie człowieka jest ciągłą drogą, niejednokrotnie prowadzącą przez ścieżki na których pasą się mgły, lubiące zwodzić wędrowca. Krocząc przez kolejne dni naszego istnienia, często brakuje nam czasu, by przystanąć i spojrzeć w ołowiane niebo, skupić się na swoich myślach, kiedy ogrzewa nas czerwień zachodzącego już słońca. Przy tym całym stalowym pędzie, warto przystanąć i „pokryć się rdzą”, poczekać i pomyśleć, skupić się tylko na tym, co jest w nas i często jest jeszcze nieodkryte. Nasze istnienie podczas niekończącej się podróży bardzo potrzebuje przystanków i chwili oddechu, czasu na posłuchanie dźwięków potęgujących naszą wewnętrzną ciszę. To swoiste wejście w siebie, pozwala często wyjść naszej woli na zewnątrz i pomóc podczas poruszania się po życiowych ścieżkach.